Het tuinpad van mijn vader heb ik herschreven in de tijd dat de gemeente van plan was om de rotonde richting oude Leede af te sluiten, dit is door de vele tegen argumenten vanuit de bol en de hele buurt gelukkig niet doorgegaan.
Het buurthuis en vele andere gemeentelijke eigendommen zijn gekort of door de gemeente van de hand gedaan.
De kabel die de Oude Leede ooit met de buitenwereld zou verbinden is na jaren toch nog gerealiseerd.
En nog wel met glasvezel! Zo zie je maar dat de tekst die ooit actueel was, toch zal verouderen.
Thuis heb ik nog een aanzichtkaart waarop de Oudeleedse vaart
met Schotte, Vlasveld en Leen Ford.
De melkboer kwam nog op de fiets, de bakker bracht het nog voor niets,
er werd nog nergens op gekort.
Het winkeltje van Notenboom, een wei met koeien was gewoon,
een weg van kool as, zand en keien.
De Oude Lee zoals hij was met zelfs een school en kleuterklas
en mooie oude boerderijen.
En langs het tuinpad van mijn vader zag ik de houten kassen staan,
Ik was een kind en wist niet beter dan dat het nooit voorbij zou gaan.
Wat leefden we eenvoudig toen, er was ook niet zoveel te doen,
je speelde meestal op de weg.
En slootje springen door het land, ik hou maar op met dromen
want wat is hier veel veranderd zeg.
De Lee is niet meer wat hij was, ik zie geen school of kleuterklas
de bakker staat niet meer te springen.
De tuinders worden uitgekocht, een laatste strohalm wordt gezocht
in Oude Lee herinneringen.
En langs het tuinpad van mijn vader zag ik de hoge kassen staan,
Ik was een kind en wist niet beter dan dat het nooit voorbij zou gaan.
De nieuwe jeugd staat al weer klaar, ze sturen appie’s naar elkaar
maar geen idee meer hoe het moet.
Maar blijkbaar zie ik het verkeerd, de Oude Lee moderniseert
en misschien is dat ook wel goed.
Maar kijk naar de gemeente dan, ze leggen een rotonde aan
en willen onze afslag sluiten.
Nu wordt ons buurthuis afgeroomd, en dat hier nooit een kabel komt
gaat alle logica te buiten.
En langs het tuinpad van mijn vader zag ik de mooie kassen staan,
Ik was een kind hoe kon ik weten……..
Dat het voorgoed voorbij zou gaan.